Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Nude
Blogarchief
-
▼
2009
(61)
-
▼
september
(61)
- Beste lezer,
- Boek 1
- Boek 2
- Boek 3
- Boek 4
- Boek 5
- Boek 6
- Boek 7
- Boek 8
- Boek 9
- Boek 10
- Boek 11
- Boek 12
- Boek 13
- Boek 14
- Boek 15
- Boek 16
- Boek 17
- Boek 18
- Boek 19
- Boek 20
- Boek 21
- Boek 22
- Boek 23
- Boek 24
- Boek 25
- Boek 26
- Boek 27
- Boek 28
- Boek 29
- Boek 30
- Boek 31
- Boek 32
- Boek 33
- Boek 34
- Boek 35
- Boek 36
- Boek 37
- Boek 38
- Boek 39
- Boek 40
- Boek 41
- Boek 42
- Boek 43
- Boek 44
- Boek 45
- Boek 46
- Boek 47
- Boek 48
- Boek 49
- Boek 50
- Boek 51
- Boek 52
- Boek 53
- Boek 54
- Boek 55
- Boek 56
- Boek 57
- Boek 58
- Boek 59
- Boek 60
-
▼
september
(61)
Danstheatervoorstelling Nude
Geinspireerd door 'Tussen een persoon' creëerde choreografe Pia Meuthen de danstheatervoorstelling 'Nude'.
In deze nieuwste productie van Danshuis Station Zuid en Panama Pictures ontrafelt ze met dans, literatuur en live muziek, het denkproces van een vrouw die zich verliest in de extremiteit van haar fantasie als ze het leven naar haar hand wil zetten. Klik hier voor meer informatie over de voorstelling.
In deze nieuwste productie van Danshuis Station Zuid en Panama Pictures ontrafelt ze met dans, literatuur en live muziek, het denkproces van een vrouw die zich verliest in de extremiteit van haar fantasie als ze het leven naar haar hand wil zetten. Klik hier voor meer informatie over de voorstelling.
Twitter Updates
Nude
Zoeken in deze blog
Volgers
'En toen kwam jij. Met je donkere ogen. Ogen die ik me nooit had voorgesteld. Waarvan niemand me ooit had verteld dat ze bestonden. Ogen die ik niet kon toetsen aan gedachten die ik er ooit over had gehad...Dat is het hoogtepunt van mijn verhaal. En ik weet hoe verhalen eindigen of eindeloos voortslepen. Iedereen weet dat de enige manier om een serie te eindigen een massamoord is in de laatste aflevering. Een huis dat uitbrandt met de mensen erin, een explosie, een schipbreuk.’
2 opmerkingen:
Een mooi verhaal? Nee, wel een goed geschreven monoloog, die ik met gemengde gevoelens heb gelezen. De eerste pagina's zelfs met tegenzin, omdat ik niet direct bereid was mee te gaan in de gedachtenkronkels van het hoofdpersonage. Toch was ik tegelijkertijd ook nieuwsgierig naar haar beweegredenen.
Maar... meer nog naar de dansvoorstelling!
Het boek gaat naar Saskia O.
Marlies
Marlies gaf mij dus het boek, ik bladerde erin en dacht pff, kom ik daar doorheen?
Ik vond het een bijna bizarre monoloog.
In het begin ook irritant en dacht dat ik er niet door zou komen. Waarschijnlijk omdat ik het moeilijk vond me in te leven in de hoofdpersoon. Echter las door en gaandeweg vond ik het boeiender worden, omdat er tussen de vreemde hersenspinsels soms interessante gedachten zaten, waar ik over wilde nadenken en legde dan het boekje even weg.
En telkens dacht ik: hoe krijgt de schrijfster het bij elkaar bedacht.
Ik ben nu erg nieuwsgierig naar de voorstelling!
Het boek had ik doorgegeven aan Wilmi. Helaas mist ze de voorstelling.
Een reactie posten