Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Nude
Blogarchief
-
▼
2009
(61)
-
▼
september
(61)
- Beste lezer,
- Boek 1
- Boek 2
- Boek 3
- Boek 4
- Boek 5
- Boek 6
- Boek 7
- Boek 8
- Boek 9
- Boek 10
- Boek 11
- Boek 12
- Boek 13
- Boek 14
- Boek 15
- Boek 16
- Boek 17
- Boek 18
- Boek 19
- Boek 20
- Boek 21
- Boek 22
- Boek 23
- Boek 24
- Boek 25
- Boek 26
- Boek 27
- Boek 28
- Boek 29
- Boek 30
- Boek 31
- Boek 32
- Boek 33
- Boek 34
- Boek 35
- Boek 36
- Boek 37
- Boek 38
- Boek 39
- Boek 40
- Boek 41
- Boek 42
- Boek 43
- Boek 44
- Boek 45
- Boek 46
- Boek 47
- Boek 48
- Boek 49
- Boek 50
- Boek 51
- Boek 52
- Boek 53
- Boek 54
- Boek 55
- Boek 56
- Boek 57
- Boek 58
- Boek 59
- Boek 60
-
▼
september
(61)
Danstheatervoorstelling Nude
Geinspireerd door 'Tussen een persoon' creëerde choreografe Pia Meuthen de danstheatervoorstelling 'Nude'.
In deze nieuwste productie van Danshuis Station Zuid en Panama Pictures ontrafelt ze met dans, literatuur en live muziek, het denkproces van een vrouw die zich verliest in de extremiteit van haar fantasie als ze het leven naar haar hand wil zetten. Klik hier voor meer informatie over de voorstelling.
In deze nieuwste productie van Danshuis Station Zuid en Panama Pictures ontrafelt ze met dans, literatuur en live muziek, het denkproces van een vrouw die zich verliest in de extremiteit van haar fantasie als ze het leven naar haar hand wil zetten. Klik hier voor meer informatie over de voorstelling.
Twitter Updates
Nude
Zoeken in deze blog
Volgers
'En toen kwam jij. Met je donkere ogen. Ogen die ik me nooit had voorgesteld. Waarvan niemand me ooit had verteld dat ze bestonden. Ogen die ik niet kon toetsen aan gedachten die ik er ooit over had gehad...Dat is het hoogtepunt van mijn verhaal. En ik weet hoe verhalen eindigen of eindeloos voortslepen. Iedereen weet dat de enige manier om een serie te eindigen een massamoord is in de laatste aflevering. Een huis dat uitbrandt met de mensen erin, een explosie, een schipbreuk.’
2 opmerkingen:
Ik vond het een bijzonder boek.
In het begin kostte het me moeite om de zinnen te begrijpen maar later begon het me steeds meer te boeien .
Ik kon me niet met de persoon indentificeren want haar wereld is mij totaal vreemd maar je kunt er wel over nadenken hoe je zelf in een bepaald stramien terecht bent gekomen.
Ien
Geen boek voor mij, de autobiografische stijl irriteert mij. Het relationeel menselijk tekort ( dat Sartre al met objest en subject relatie probeerde te beschrijven) wordt in mijn ogen door Elfride Jelinek en Sandor Marai stukken beter tot literatuur gemaakt. Ik mis humor en ironie zoals b.v. Nabokov; Antunes of Carlos Fuentes.
Ik denk dat een beeldende dansvoorstelling beter kan worden dan het boek omdat ik dat dan minder als dwang ervaar maar gewoon kan ondergaan. Cru gezegd las ik dit boek als: verplicht luisteren naar gezeur. Ik besef ook dat het boek door anderen als heel goed beoordeeld kan worden. Identificatie is in die zin het sleutelwoord maar dat vindt bij mij nu niet plaats tijdens het lezen.
Toon Mentink
Een reactie posten