Heb jij dit boek in handen? Laat dan hier je reactie achter. Vond je het boek mooi, leuk, grappig, boeiend of juist saai? We horen het graag!
3 opmerkingen:
Francien
zei
Wat een raadselachtig en benauwend verhaal. Benauwend door de gedachtenstroom van de hoofdpersoon die tot drastische maatregelen lijkt gekomen in haar relatie met de man met de donkere ogen. Maar ook benauwend omdat je denkt ik ben blij dat ik dat niet allemaal door mijn hoofd heb gaan. Het is niet te hopen dat er veel mensen met zulke gedachten rondlopen. Mooi taalgebruik en goede spanning. Aan het eind weet je niet wat er in en wat er buiten het hoofd van de verteller gebeurde. Knap gedaan. Pieternel beleefde er plezier aan. Ik zou dat toch anders noemen. Ik gaf het hier in Den Haag door aan Koos.
Na Henriette heb ik het boek meegenomen en in 1 avond met veel plezier uitgelezen. Het is bijzonder om continue in de gedachtenstroom van een ander meegenomen te worden. En te zien hoe zij de wereld ziet. En hoewel de hoofdpersoon op onderdelen niet helemaal spoort zijn er ook herkenbare redeneringen. Niet dat mijn man nu vastgebonden op bed ligt hoor:) Ik kan me moeilijk een voorstelling maken van een dansvoorstelling die geinspireerd is door dit boek. Reden te meer natuurlijk om te gaan kijken. Ik heb het boek achtergelaten bij een collega in Den Haag. Francien, ik ben benieuwd wat jij ervan vindt.
ik heb dit exemplaar meegekregen van Hetty van Slagmaat van Bibliotheek Tilburg Centrum. Een fascinerend en beklemmend boek. Loopt het slechter af dan de aflevering van Dallas? Dit eindigt niet met een cliffhanger naar mijn mening. Mooi en intens taalgebruik, het ene moment zweverig en abstract, het volgende moment herkenbaar en concreet. De aankondigingsfoto van de voorstelling roept bij direct de sfeer op die ik ook ervaren heb bij het lezen. Ik kijk uit naar de voorstelling. Het boek leg ik weer terug op het inlichtingenbureau van de bibliotheek.
Geinspireerd door 'Tussen een persoon' creƫerde choreografe Pia Meuthen de danstheatervoorstelling 'Nude'. In deze nieuwste productie van Danshuis Station Zuid en Panama Pictures ontrafelt ze met dans, literatuur en live muziek, het denkproces van een vrouw die zich verliest in de extremiteit van haar fantasie als ze het leven naar haar hand wil zetten. Klik hier voor meer informatie over de voorstelling.
'En toen kwam jij. Met je donkere ogen. Ogen die ik me nooit had voorgesteld. Waarvan niemand me ooit had verteld dat ze bestonden. Ogen die ik niet kon toetsen aan gedachten die ik er ooit over had gehad...Dat is het hoogtepunt van mijn verhaal. En ik weet hoe verhalen eindigen of eindeloos voortslepen. Iedereen weet dat de enige manier om een serie te eindigen een massamoord is in de laatste aflevering. Een huis dat uitbrandt met de mensen erin, een explosie, een schipbreuk.’
3 opmerkingen:
Wat een raadselachtig en benauwend verhaal. Benauwend door de gedachtenstroom van de hoofdpersoon die tot drastische maatregelen lijkt gekomen in haar relatie met de man met de donkere ogen. Maar ook benauwend omdat je denkt ik ben blij dat ik dat niet allemaal door mijn hoofd heb gaan. Het is niet te hopen dat er veel mensen met zulke gedachten rondlopen. Mooi taalgebruik en goede spanning. Aan het eind weet je niet wat er in en wat er buiten het hoofd van de verteller gebeurde. Knap gedaan. Pieternel beleefde er plezier aan. Ik zou dat toch anders noemen. Ik gaf het hier in Den Haag door aan Koos.
Francien
Na Henriette heb ik het boek meegenomen en in 1 avond met veel plezier uitgelezen. Het is bijzonder om continue in de gedachtenstroom van een ander meegenomen te worden. En te zien hoe zij de wereld ziet. En hoewel de hoofdpersoon op onderdelen niet helemaal spoort zijn er ook herkenbare redeneringen. Niet dat mijn man nu vastgebonden op bed ligt hoor:)
Ik kan me moeilijk een voorstelling maken van een dansvoorstelling die geinspireerd is door dit boek. Reden te meer natuurlijk om te gaan kijken.
Ik heb het boek achtergelaten bij een collega in Den Haag. Francien, ik ben benieuwd wat jij ervan vindt.
Pieternel
ik heb dit exemplaar meegekregen van Hetty van Slagmaat van Bibliotheek Tilburg Centrum. Een fascinerend en beklemmend boek. Loopt het slechter af dan de aflevering van Dallas? Dit eindigt niet met een cliffhanger naar mijn mening. Mooi en intens taalgebruik, het ene moment zweverig en abstract, het volgende moment herkenbaar en concreet. De aankondigingsfoto van de voorstelling roept bij direct de sfeer op die ik ook ervaren heb bij het lezen. Ik kijk uit naar de voorstelling. Het boek leg ik weer terug op het inlichtingenbureau van de bibliotheek.
Henriette de Kok
Een reactie posten